Vrijdag 1 juli

Het waren niet aleen de Maestrieperi's die mij adviseerden beter toch met deze temperatuur het openbaar vervoer te nemen om dichter bij huis te komen. Nog een stukje Toscane en de Po-vlakte sla ik over. Van Pistoia naar Lecco om vandaar verder te fietsen naar Chiavenna. Ik verwacht weinig bijval voor mijn beslissing, zie het als een teken van zwakte. Per trein met de fiets en het nodige mee maken, dat kan. In de trein zit een erg donkere meneer die zowat constant luid Engels zit te 'lullen' in zijn telefoon. Zijn fiets hangt in het rek. Werkelijk een prrfect mountainbikeje. Dan bij een station ineens een hoop kabaal. Wat blijkt; een even donkere persoon wil uitstappen met zijn fietsje in zijn hand. De perspoon vertrekt geen spier, geen excuus, laat het mountainbikeje staan en neemt een ander fietsje mee naar buiten, een vehicel dat hij in Tilburg bij Jood Van Raak nog niet bij het oud ijzer had mogen zetten. Enkele stations verder stapt een moeder in met een baby in een buggy. Plots begint dat kleine wezentje te krijsen waarbij ik verwacht dat er iemand aan de noodrem zal trekken. Maar moeder duikt razendsnel in haar tas en plukt daar haar mobieltje uit. Het ventje kon nog niet praten, wel zelf poepen en plassen maar was nog niet zindelijk, maar haalt wel meteen muziek en een filmpje te voorschijn. Tja, als alles biologisch meezit is het niet moeilijk om kinderen te krijgen, maar opvoeden is weer wat anders. De overstappen (vele) gingen vaak ruim, soms erg krap zodat ik soms genoodzaakt was om naast fiets met bagage over te trappen naar beneden te denderen en hopen op hulp bij de trap omhoog. Er stonden dan voor die korte overstap te veel personen met zware koffers bij de lift. Op Milaan centraal liggen de perrons naast elkaar met een groot platform ervoor. Zoals ook in Rome Termini. We staan daar met een 8-tal fietsen maar die mochten niet mee. Geen fietswagon aanwezig. We kregen toestemming de eerstvolgende te nemen. Twee minuten voor vertrek de aanduiding vertrek perron 2. Dan ineens een wijziging die door de luidsprekers schalt; perron 7 en toen weer perron 8. Alle fietsen vlogen van het perron, over de rails en weer het perron op (verboden dus) en iedereen hielp elkaar. De laatste fiets stond binnen en de deuren gingen dicht. (Zucht) Vanuit Lecco nog een half uurtje gefietst en een camping getroffen. Per trein met de fiets gaat goed maar het kan soms chaotisch zijn. Ondanks alles vanavond een pilsje op!!