Vrijdag, 15 juli

Vandaag, een van de twee hoogtijdagen van de rit. De Splügenpas en de dag van het thuiskomen. Gisteren geen hotel kunnen vinden dus was er geen andere keuze dan het tentje en dan is het juist die nacht en die morgen erg koud. Nadat alles aan de fiets hangt ga ik nog even naar het sanitair blok om een bidon met water te vullen en tref ik daar nog een persoon. "Zo, het kreng thuis gelaten?" zegt hij. "Ja de auto staat al drie weken voor de deur", was mijn antwoord en hij gaat verder; "Nee, ik bedoel jouw vrouw". Lang verhaal kort. Hij wordt op 26 juli 71 jaar, hoewel ik hem ouder inschatte. Had zes Kreidler brommers en een Zundapp. Inmiddels 50 jaar getrouwd en nog altijd, dag in dag uit aan het werk. Zo dadelijk ook en zijn vrouw blijft dan op de camping. Aan het einde van zijn redevoering, ik kan het namelijk geen conversatie noemen omdat mijn inbreng minimaal is, adviseer ik hem eens een psycholoog of psychiater in de hand te nemen. Misschien niet alleen goed voor hem maar waarschijnlijk ook waardevol voor zijn vrouw. Vijf minuten na mijn vertrek van de camping zie ik op enkele planken een spreuk staan; 'Zet een punt en maak een nieuw begin'. Ik maak een foto en overweeg nog even terug te rijden. De ontmoetingen op deze tocht waren beperkt maar deze, op de laatste dag, slaat alles. Vandaag gaan de uren langzaam en de kilometers lijken er veel langer over te doen om onder mijn bandjes door te gaan. Zit ik in Luyksgestel bij een horeca gelegenheid en vraagt de uitbater of ik nog ver moet. "Nee, naar Hilvarenbeek". Blijkt hij uit de Biest (Biesthoutakker) te komen en heet Joost. De Biest waar ik met mijn oud-huisarts meestal vrijdags biljart bij Ome Toon. Warempel, hij is een van de initiatiefnemers van het dorpsgebouw Ome Toon en mijn oud-huisarts was ook zijn huisarts. Toevalligheden??? Even later, in Hoogeloon, eet ik een heerlijk broodje en vervolg op mijn gemakje de weg naar Hilvarenbeek, Bij het zien van de bijzondere kerktoren krijg ik een warm gevoel van thuiskomen. Ik heb tijd over, dus even langs Anja en Wil. Wil ziet zich verplicht om nog twee dagen in quarantaine te blijven en kan er straks niet bij zijn. Een goed uurtje op hun terras gezeten en een paar koffietjes gedronken. Dan even aangegaan bij de Mariakapel om een kaarsje op te steken, waar juist Jan aan komt rijden die nog een foto neemt. Het volgende adres is de bloemist om de bestelde bloemen voor Wilhelmien op te halen en om klokslag 17:00 uur rijd ik de Ypelaerstraat in. Wat een ontvangst, wat een ontlading!!! Blij omarm ik Wilhelmien en geef haar het boeket bloemen en een steentje meegebracht van de Splügenpas. De hereniging met Andre en Marcel en dan zijn er nog een hoop vrienden en vriendinnen. Het feest kan beginnen! Wilhelmien en Marcel hebben alles goed geregeld en als kers op de taart klinkt er muziek en vertolkt Andre het fantastische lied van Liesbeth List, 'Heb het leven lief'. (Ik ga proberen het videootje op mijn blogje te plaatsen) Het feestje gaat nog enkele uurtjes in een beste stemming door. Een tocht, een aankomst, een hereniging om nooooit te vergeten