Zondag, 16 juni 2019
17 juni 2019 - Hilvarenbeek, Nederland
Vanmiddag, de vlucht van Bologna naar Eindhoven waar ik opgehaald zal worden door Wilhelmien en achteraf bleek ook nog door mijn zus Anne en zwager Hans. Een kus, een omarming en even slikken.
Epiloog.
Op 25 mei vertrok ik in een bijna euforische stemming aan deze rit met in het achterhoofd dat deze, met mijn bijna 71 jaar, wel eens de laatste grote tocht zou kunnen worden, dan nog niet wetende dat deze, na drie weken, zou eindigen in een enorme deceptie. Eenmaal eerder gooide ik de handdoek in de ring, in Noorwegen, maar toen vanwege het onophoudelijke, ongelooflijke, slechte weer. Deze keer was het het lichaam dat de spelbreker zou zijn. Resumerend kan ik zeggen dat Griekenland mooi was, heel mooi, maar ook best zwaar, maar ik heb er enorm van genoten. Kleine dorpjes op hellingen of in valleien met altijd wel een mogelijkheid om aan proviand te komen. De mensen in het binnenland waren veelal wat gesloten met weinig mogelijkheden tot conversatie vanwege de taal. Overnachtingsmogelijkheden vinden was soms een probleem maar dan bracht mijn tentje en mijn slaapzak de oplossing achter een tankstation of in een wei. In Italië voelde ik me weer thuis, had er geen communicatieproblemen en zal me de spontane ontmoetingen met de familie Grillie en Rascioni blijven herinneren. Ja, eerlijk gezegd had ik mijn laatste internationale fietstocht anders willen afsluiten om voldaan en trots weer thuis aan te komen. Maar het lot besliste anders, ik nam mijn verantwoordelijkheid en mijn besluit hoewel het verwerken daarvan nog wel een paar dagen zal duren. Al bij al kan ik stellen dat ik wel echt genoten heb van dat deel dat ik heb gefietst en ook bijzondere momenten heb meegemaakt.
Dan tot slot nog een uiting van dank aan het thuisfront, Wilhelmien, André en Marcel, bedankt voor jullie begrip en steun. Joachim Lucius, voor het spontaan aanbieden om mijn fiets aan het einde van deze week in Italië op te laten halen en "last but not least" de vele volgers die een humoristische, spontane, ondersteunende of begripvolle reactie op mijn blogje achter lieten.
Groeten van een fietser die alleen onderweg was maar zich ook door jullie reacties niet eenzaam voelde.
Louis.
Houd je haaks
Groet Mieke
Ik heb genoten van je reis verslag , en in gedachte maakte ook ik die reis weer mee.
Beterschap
Groetjes Beppie
Je mag trots zijn op jezelf dat je de uitdaging toch bent aangegaan. Nu lekker bijkomen en je lichaam de rust geven.
Grtz. Hans en Lena
Er was een jaar geleden iemand die zei Louis ik haal het niet..... mede namens mijn ied.... Welkom thuis. Chr.
( de nieuwe beekse Remon Keulenmans is geboren )
Remon K.