Zaterdag 30 mei 2015, Berrias - Lamastre

Totaalstand 3445 km.

Goed weer. Vanmorgen ontbeten met een Canadese fietster die in Oostenrijk haar zoon had opgezocht en op weg was naar Beziér om bij een kennis langs te gaan. Maar niet gezegd dat ze in Prezenas goed moet opletten voor die suffert. Zij meende dat alle Nederlanders in de Ardêche waren omdat zij zoveel Nederlandse kentekens had gezien. Vannacht slecht geslapen omdat een groep Fransen op de camping feest vierden en om 01:30 ook nog eens begonnen te zingen onder gitaar begeleiding, hetgeen misschien best aardig zou hebben geklonken als zij niet allemaal nagenoeg bezopen waren. Vanmorgen de uitbaatster hierop aangesproken en een van de groep. Het schoot vandaag allemaal best goed op, totdat ik in Vals les Bains even de inwendige mens versterkte, want daarna was het weer klimmen. Na negen kilometer sta ik even te rusten en uit mijn bidon te drinken wanneer er een Franse wielrenner stopt en vraagt of ik voldoende water heb en of alles goed gaat, hetgeen ik bevestigend beantwoord. Dan vraag ik hem hoe ver het nog klimmen is en hij vertelt dat het nog twee kilometer is en ik ben blij, maar het ging nog verder want hij gaf aan dat ik dan op de helft van de klim zat, dus nog dertien kilometer klimmen en dat bleek te kloppen. Boven aangekomen nog gezellig met een Fransman staan kletsen en zijn raad opgevolgd om door te rijden naar Lamastre waar ik nu ben. Vandaag toen ik een ruime eenrichting straat inreed zag ik het al gebeuren. Een Francaise hing al half uit het raampje en riep "C'est interdit pour tout le monde" (het is voor iedereen verboden) waarop ik spontaan reageerde met "Passez un bon weekend ma chérie". Vandaag had het noodlot weer toe kunnen slaan toen een Francaise mij passeerde, remde en wilde gaan parkeren zonder met mij rekening te houden. Goed dat ik een klap op haar raam gaf anders had ik daar weer gelegen. Ik kwam nog door Ruoms en vlakbij Villeneuve de Berg, waar wij zo'n achtentwintig jaar geleden op vakantie waren en André en Marcel met andere kinderen daar van een tien meter hoge rots de Ardêche in sprongen, leuke herinneringen waar ik weer even van genoot.