Zaterdag 23 mei 2015. Margalef - Igualada

Totaalstand 2749, het weer 25°.

Lekker negen kilometer klimmen, één dalen en dan weer zes kilometer omhoog en dat in een koude omgeving met behoorlijk wat wind. Ik begin zowaar tegen mezelf te praten, iets waar Rob uit Vlaardingen ook last van had, alleen het is niet zo interessant, omdat de antwoorden die volgen geen verrassing meer zijn. Mijn linker onderbeen is beduidend dikker dan het rechter, doet zeer net als mijn linker voet die ik waarschijnlijk niet genoeg ontzien heb toen ik mijn fiets de nodige meters naar beneden moest plaatsen om op de Via Verda moest komen. Ik denk "niet zeiken man" als ik denk aan vrienden, kennissen en bekenden die momenteel erger lijden. Ik kom bij het kloostercomplex "Poblet" en ontmoet daar een Australiër, Ian, waarmee ik wel een uur heb zitten babbelen. Hij fietst Parijs - Sevilla en dan Lissabon, Santiago en via de noordeliijke route weer terug naar Parijs. Hij fietst meestal in Europa of de US. Een geweldige kerel met een positieve instelling waarvan ik het jammer vind dat hij naar het zuiden rijdt, evenals hij, want we zouden elkaar best nog wat meer te vertellen hebben. In de kloosterkerk, zeer eenvoudig en kaal, zijn nergens kaarsen dus ga ik voor een kapel zitten met een groot kruis en laat mijn gedachten gaan. De personen waarover ik eerder schreef passeren de revue. Ik krijg weer even het "Compostella gevoel" maar besef ook dat dit wel tijdelijk was. Het weer naar de kerk gaan etc. is niet gebleven. Maar dan denk ik ook ineens aan het lied van Gerard van de Maasakker, "Hedde efkes Lieve Here". Zoek het eens op op Youtube en luister eens goed naar de tekst. Onderweg mijmer ik erover verder. Vanavond vind ik geen hostal, camping of zoiets dus overnacht ik weer in het wild. Aangezien ik vanaf 20:00 uur toch maar zit te zitten schrijf ik het onderstaande op. Interessant, nee voor velen niet,maar ik sla het toch op. Maat of Herder.De deur van de kloosterkerk is van't slot dus gao'k wir is binnen kèèke, niet dèt zo heurt of dèttet mot zien of't wir iets doe, de zal dan blėėke. Hier is allemaol nog hil gewôôn nie alles van goud en mééj franje dėėz is puur en de vèèn ik schôôn veul schôôner dan al die andere kerke in Spanje. K'lôôp binnegekôme irst we rond. T'is effe gelééje dus wir wèène wèk na Santiago in de kerk vond ammaol saôme de was toch niet ût mèène. Ik ben hier liever himaol alléén zômar efkes vlakbè't kruis, dan zie'k dinge passere één vûr één en mèèn gedââchte zèn't mist bè thuis. Daôrna steek ik dan un kerske aôn vûr m'n ègge en un paôr âânder. Ik bid un Weesgegroetje en blèèf efkes staôn nie wetend of't iets helpt of verâândert. D'n Heer ziek dan meer as Maat dan as Herder. De vûûlt dan goed en doeget me iets.Ik zeg "We zien mekaôr ik moet weer is verder" Ik slaô un kruiske en nog een knik en stap vervolgens weer op de fiets.