9 juni zondag

Totaal 884, gereden 142 kilometer.
Sigmaringen heeft een heel mooi Slot, maar vanwege een tentoonstelling op het buitenterrein kon ik daar niet bijkomen. Het was een tentoonstelling over tuinen, wijnen etc. Door een suppoost even de verkeerde kant opgestuurd maar dit werd snel gecorrigeerd . Die kerel wist toch ook niet dat Reitsma mij over de meest kleine weggetjes verder leidt. Een eindje langs de daar nog kleine Donau gereden die daar niet zo mooi en blauw is als in de Weense wals van Johann Strauss "An der schönen blauen Donau". Onderweg de inwendige mens versterkt met een bescheiden warme maaltijd, achteraf wel met een goed gevoel. De bediening was er enorm traag vandaar dat het er nog tamelijk vol met mensen zat. Ik was bijna opgestapt en had niet meer op mijn aardappeltjes en schnitzel willen wachten. Ook "landen" er zo'n 15 "Hells Angels" met hun Harley's en ik vraag me steeds weer af waarom die motoren zo ongelooflijk veel herrie moeten maken en waarom die voor 95% worden gereden door ongure types, vet, piercings, tattoos, smerige lederen jasjes, etc. Een heel stuk langs de Bodensee gereden, die vaak aan het zicht onttrokken werd door de aan de oever gebouwde huizen. Het was er wel ontzettend druk met dagjesmensen. Het was laveren tussen die meute om te voorkomen dat ik niet een paar Duitsers voor op de fiets mee naar Rome neem. Ik passeer even later, zonder er iets van te merken, de Duits-Oostenrijkse grens. Een prettig gevoel, daar ik vanaf nu iets minder op mijn fiets zal hoeven letten. Ik weet het niet meer precies maar het was niet mijn opa, want die verongelukte op mijn vijfjarige verjaardag en die vertelde toen nog andere verhaaltjes, maar misschien was het mijn oom Wim of mijn vader die mij in het verleden vertelde dat er een periode was dat Duitsers het erg voorzien hadden op Nederlandse fietsen. De bijna laatste kilometers van vandaag fietste ik met een sympathieke Zwitser die regelmatig een ommetje maakte. Ik reed daar juist bij zo' n drielandenpunt. Volgens de Zwitser waren er geen campings in de buurt, wel een plaats waar de nodige caravans met "dikke Mercedessen" stonden, maar hij raadde mij aan daar niet bij te gaan staan. Ik rijd op een zeker moment langs een boerderij, zoek de boer die in de stal aan het melken was en informeer naar campings of "Zimmerfrei" mogelijkheden. De eerste twee uur zou ik weinig huizen tegenkomen maar ik mocht mijn tentje wel op zijn erf zetten. Toen ik mijn slaapzak in dook was ik zo vertrokken echter voor maar even want het begon te stortregenen en te onweren, ongelooflijk hard. Ik had mijn tentje op het hoogste punt neer gezet en 's morgens werd ik wakker alsof ik in een burcht geslapen had, omringd door water. De eerste twee uur zou ik weinig huizen meer tegenkomen volgens de boer.