Nog drie nachtjes slapen.

Zo, beste volgers,

Nog drie nachtjes slapen en dan is het zover, maandagochtend 3 juni om negen uur (09:00 uur) gaat het gebeuren.
Dan gaat deze jongen weer op de pedalen in de hoop Rome te halen en als het allemaal meezit ook weer op de fiets terug.Dit keer hopend op beter weer dan verleden jaar op mijn trip naar Santiago de Compostela.
Als het kan deze keer geen lekke band en als het even kan wat meer keren wind in de rug.
Van Geke en Dick kreeg ik weer een gelukspoppetje dat ook deze keer aan mijn stuurtas zal hangen, zoals zijn broertje van vorig jaar, dat nog steeds aan de andere kant hangt.
Van harte hoop ik dat het mij geluk gaat brengen of op zijn minst dat het mij zal behoeden voor tegenspoed.
Hartelijk dank daarvoor, evenals dank aan Henk Baars Bikes voor de geschonken bidons en het kapotte wielrennersfietsbinnenbandje (mooi woord voor scrabble en dan drie maal woordwaarde) waarvan ik als een kleine Willy Wortel een aansluiting kon maken op het speciale ventiel van mijn "selfinflating" matrasje dat toch nooit genoeg "inflate" om er ook comfortabel op te kunnen liggen en HADO Textiel voor het door mij zelf ontworpen windschermpje met bbq-spiesen.

De weersomstandigheden van de laatste weken waren niet opperbest.
André en Janneke (de Jip en Janneke uit mijn vorige story) adviseerden mij, wanneer het weer niet beter is geworden om dan de alternatieve asfaltroute te nemen in plaats van het mooie, onverharde en dan drassige fietspad langs de Rhur.
Henk Verhorevoort, "de legende", een "superman" van tweeenzeventig jaar met wie ik enkele dagen samen reed op weg naar Santiago, bleek genoodzaakt om voor de Arelbergpass en de Reschenpass de trein en de bus te nemen omdat de passen vanwege de enorme sneeuwval van de laatste weken voor alle verkeer gesloten waren.
Tussen twee haakjes: Heeft er iemand de laatste tijd nog iets uit "Den Haag" vernomen over het opwarmen van de aarde?

Naar ik meen heb ik alles bij mij ondanks het feit dat ik meer thuis heb gelaten dan vorig jaar, buiten mijn Christoffeltjes, het Antonisje en niet te vergeten het jadesteentje van mijn kleine, grote vriend, Olle.
Al bij al houd ik nog een halve fietstas over ook al heb ik nu ook en brandertje en twee pannetjes bij me, dus er is nog voldoende ruimte over voor "fourage".
Het tentje en het driepootsstoeltje dwars op mijn bagagerektasje en "that's it", in totaliteit niet meer kilo's dan vorig jaar.
Tijdens mijn trip zal ik mijn telefoon zo veel mogelijk afzetten om de batterij te sparen en als ik wifi tref werk ik mijn blogje bij.
Gedurende de komende vijf, zes weken zal ik proberen zo weinig mogelijk nieuws tot mij te laten komen om daardoor volledig te kunnen genieten van de schoonheid en de goedheid van de wereld, zoals deze ook eigenlijk bedoeld was.Ik wil ook even niets weten van de economische crisis en de maatregelen die " Den Haag" zal treffen om de malaise te keren, welke maatregelen waarschijnlijk toch al weer zullen zijn teruggedraaid voor mijn thuiskomst, waardoor veel ergernis en onbegrip mij bespaard zullen blijven.
Ik ga "back to basic", met zo weinig mogelijk onderweg en mij beperken tot fietsen, genieten, wat eten, drinken en slapen en kom goed voorbereid terug, aangepast aan een mogelijk noodzakelijke, nieuwe, westerse levensstijl.
Mogelijk zie ik komende maandag 3 juni nog enkele bekenden voor mijn vertrek om negen uur voor een kopje koffie.

Tot slot, oprechte dank aan mijn schat dat zij mij ook deze keer toestond deze trip alleen te gaan maken.

Beste allemaal, all the best en tot over enkele weken.

Louis.