Zaterdag 6 juni 2015. Fléville devant Nancy - Villers sur Meuse

Kilometerstand 4145, in de loop van de dag goed weer en veel wind tegen.

Terugkomend op gisteren, hoe verliep de middag en de avond? Ik zat op mijn gemakje op de binnenplaats van de familie Henquel toen de oudste dochter Leonie, dertien jaar, aan kwam lopen en mij direct herkende. Bertrand, haar vader was tien kilometer verder aan het hooien en had nog werk op de andere velden. Bertrand pacht tweehonderd hectaren van de kasteeldame. De kasteelheer is vorig jaar december overleden. Carine haar moeder zou om kwart voor zeven aankomen. Samen gezellig zitten keuvelen, nog even naar de bar gelopen voor een ijsje maar de bar was al gesloten. Later haar jongere zusje, Hortence, bijna tien jaartjes oud, bij het oppasgezin opgehaald en toen we weer op het honk waren was Carine juist thuisgekomen. Een warm onthaal zoals de Fransen dat doen met handen en kussen. Ze had mijn fiets al zien staan maar wist niet waar ik gebleven was. We eten met z'n vieren en ik mag mee naar een avond van de Lions Club, waar een uitvoering wordt gegeven voor en gedeeltelijk door gehandicapten en minder validen en aansluitend door een aantal deelnemers van de Voice of France. Mij bij de nodige personen, waar ik aan voor werd gesteld, verontschuldigd voor mijn "outfit", grijze lange broek en fietsshirt, waarvoor alle begrip werd getoond en op een bepaald moment stond ik voor een grote groep mensen uitleg te geven over mijn trip. Geweldig gewoon. Betrand was te laat thuis en was niet meer naar Nancy gekomen. Na het ontbijt en bij het afscheid nemen bedankte ik Bertrand hartelijk voor het feit dat ik gisteren met zijn vrouw en zijn twee dochters uit was mogen gaan. Hij bedankte mij met een knipoog en zei dat hij blij was dat ik gisteren gekomen en gebleven was en de honneurs had waargenomen, waar wij met z'n drieën hartelijk om konden lachen. Vandaag honderdtweeentwintig kilometertjes gereden met wind op kop, dus André en Janneke moeten wind mee hebben gehad als het goed is en dat gun ik hen van harte. Onderweg nog een ontspannend gesprek met twee wielrenners van achtenzeventig  en drieënzestig jaar, waarbij het op een slakkengangetje terug gaat op weg naar de camping voor de aperitief. Ja, er zijn belangrijkere dingen dan hard rijden en deze twee zijn er van overtuigd dat zij het grootste deel er al op hebben zitten, wat het leven betreft. Voor de goede orde weet ik dit te bevestigen voor de achtenzeventigjarige. Nog even staan keuvelen en weer verder gereden. Ik ben neergestreken op een Camping à la ferme in Villers sur Meuse. Morgen hoop ik Orval te kunnen halen bij de Belgische grens.