Dinsdag 19-6-2018
21 juni 2018 - Hilvarenbeek, Nederland
Dinsdag 19-6-2018
03:45, André en Marcel gedag gezegd en daarna brengt Wilhelmien mij naar Rotterdam airport. Wij moeten inchecken bij balie 8 en als wij ons daar met bagage en fiets naar toe hebben “geworsteld” zegt een hostess van Transavia dat wij bij elke balie kunnen inchecken. De fiets moest mee naar de Security” eant bij “odd size” was met de verbouwing de eerste bocht te klein aangelegd waardoor de fiets “vast zou lopen”. Ik neem afscheid van Wilhelmien en ga alleen verder met mijn fietsie. Aangekomen in Dubrovnik, fiets uit het bolletjes plastic, koplamp afgebroken, voorspatbord ontzet maar verder niets. Ik krijg toestemming om me in het schoonmaakhok om te kleden en denk daarna te kunnen vertrekken. Niet dus. Geen enkel spoor meer op mijn navigatie te bespeuren. Na anderhalf uur hannesen krijg ik gelukkig weer beeld. De eerste dag rijd ik 75 kilometer, maar het kan erger. Bij de grens uitgang van Kroatië en de toegang tot Montenegro verlies ik veel tijd. Aansluiten in de autorij en ieder paspoort wordt gescand. De omgeving is prachtig maar het verkeer is intens. Tegen de avond geen hotel of camping te vinden, dus zet ik mijn tentje in een ruime haarspeldbocht achter een betonnen afzetting. Tot 23:00 uur razen daar op dat weggetje Ferraries en motoren. Ik had het idee op Le Mans te liggen. De temperatuur was zo hoog dat ik zelfs geen slaapzak nodig had. Redelijk geslapen hetgeen veroorzaakt werd door de nodige krampaanvallen in mijn linker been.
03:45, André en Marcel gedag gezegd en daarna brengt Wilhelmien mij naar Rotterdam airport. Wij moeten inchecken bij balie 8 en als wij ons daar met bagage en fiets naar toe hebben “geworsteld” zegt een hostess van Transavia dat wij bij elke balie kunnen inchecken. De fiets moest mee naar de Security” eant bij “odd size” was met de verbouwing de eerste bocht te klein aangelegd waardoor de fiets “vast zou lopen”. Ik neem afscheid van Wilhelmien en ga alleen verder met mijn fietsie. Aangekomen in Dubrovnik, fiets uit het bolletjes plastic, koplamp afgebroken, voorspatbord ontzet maar verder niets. Ik krijg toestemming om me in het schoonmaakhok om te kleden en denk daarna te kunnen vertrekken. Niet dus. Geen enkel spoor meer op mijn navigatie te bespeuren. Na anderhalf uur hannesen krijg ik gelukkig weer beeld. De eerste dag rijd ik 75 kilometer, maar het kan erger. Bij de grens uitgang van Kroatië en de toegang tot Montenegro verlies ik veel tijd. Aansluiten in de autorij en ieder paspoort wordt gescand. De omgeving is prachtig maar het verkeer is intens. Tegen de avond geen hotel of camping te vinden, dus zet ik mijn tentje in een ruime haarspeldbocht achter een betonnen afzetting. Tot 23:00 uur razen daar op dat weggetje Ferraries en motoren. Ik had het idee op Le Mans te liggen. De temperatuur was zo hoog dat ik zelfs geen slaapzak nodig had. Redelijk geslapen hetgeen veroorzaakt werd door de nodige krampaanvallen in mijn linker been.
Succes
Succes Louis,
Jan