zaterdag 25-04-2015 Imi n'ifri - Ait Tamlill

afstand door de Atlas slechts 51 Km (waarvan zelfs 6 Km in een busje) en 29°. Vanmorgen eerst naar de Pont d'Imi n'ifri, een prachtig natuurverschijnsel, gegaan op mijn fietsje zonder bagage. Na een goede nachtrust en een geweldig ontbijt, dat ik samen nuttig met een Frans echtpaar uit de regio van Avignon, die een rondreis maken en daarbij veel wandelden. Tijdens die wandelingen blijken zij dikwijls last te hebben van loslopende honden waarop ik de "dogchaser", een apparaatje dat bijzonder hoge tonen produceert, laat zien. Dat wordt hun eerst volgende aankoop. Wanneer ik  mijn bagage ophang komt de hoteleigenaar nog even babbelen en wenst mij veel moed in te spreken en dat blijkt achteraf niet voor niets te zijn geweest. Zwaar en dat voor de tweede dag en bij een temperatuur van 29°. Men had mij gewaarschuwd na twintig kilometer nog water te kopen, maar in dat dorpje vond ik geen boutique. Ik klop op een grote ijzeren poort, waar ik verwacht dat er een huis achter zit, en waarempel de poort gaat open en natuurlijk krijg ik water. Maar tegelijkertijd wordt mij gevraagd ook mee te eten want het is etenstijd. Samen met de mannen, de vrouwen zitten appart, een heerlijke tanjine gegeten en de thee genuttigd met alle rituelen. Men leeft hier van wat landbouw en wat veeteelt, maar als je alles bekijkt dan brengt dat ook niet veel op. De kamer is ingericht met wat vloerbedekking en enkele kussens tegen de muur. Wij met z'n allen rond een klein tafeltje, handwassing vooraf en aan het einde natuurlijk met de rechterhand soppen en eten. Het afscheid is intens met stevige handdrukken en even de rechterhand op het hart. Ook zij weten mij te waarschuwen voor het vervolg van de tocht en niet voor niets. Later onderweg stopt een jong Marokkaans echtpaar met kinderen in een auto en vragen mij of ik echt verder fiets. Ik krijg nog een zakje amandelen mee voor onderweg. Inderdaad blijkt daarna dat de klim niet te doen is. Maar dan is er redding en komt er een Mercedesje 307 aanjanken die ik aanhoud. Binnen no time ligt mijn fiets met bagage op het dak naast twee geiten en jankt het vehikel in eerste versnelling met jankende motor naar boven. Na ongeveer 6 kilometer scheiden onze wegen en wordt mijn fiets weer op het pad gezet. Ik rijd verder naar Ait Tamlill, een ongelooflijk armtierig dorp, waar ik een hotel vind "Villa de Modderhoek". De douche beneden werkt niet meer, maar ik vraag een emmer water die ik mee neem naar mijn kamer (hok) en neem het besluit in mijn eigen slaapzak te slapen om erger te voorkomen. Vandaag ook nog even panne gehad. Ik schakel verkeerd en mijn ketting loopt eraf en zit werkelijk muurvast. Ik kijk nog even om maar geen Henk Baars in de buurt. Bagage eraf en met beleid en veel geduld de boel weer los gekregen. Wat een dagje.