zaterdag 12-7-2014 Berny Rivière - Parijs

Gereden 126,1 km
Totaal 541,7 km
Weer: droog !!!!!! 's middags zeer zonnig met aangename temperatuur.

De invasie van Parijs zal vandaag plaatsvinden.
Ik verlaat de camping tegen negen uur en heb voor de eerste keer geen regenkleding aan maar slechts mijn shirtje en mijn fleecevest, een prettig maar ook wat onwennig gevoel. Na een goed uur fietsen zie ik plotseling weer Jansen en Jansen, Monique en Milou, met een afgelopen ketting van Milou’s fiets langs de kant van de weg staan en dat zou nog enkele keren gebeuren, waarbij ik mijzelf in een hachelijke situatie bracht en waarbij ik dreigde horizontaal te gaan. Hoe zou ik dat mijn fysiotherapeut Wouter uit moeten leggen. Maar ik ben nog niet thuis. Gezamenlijk fietsen we verder, ook vandaag hoop op, hoop af. Paul Benjaminse, de persoon die deze route heeft uitgestippeld, beweert dat deze route ook met een gewone fiets met drie versnellingen te rijden is, maar dat zou ik Paultje Benjaminse dan wel eens willen zien doen.De route gaat door bossen, velden en weer langs mooie kastelen zoals in Pierrefonds. De fietspaden in Frankrijk zijn bijzonder, wanneer men een kruisinkje nadert wordt men daar op geattendeerd door twee of meer "dwarsliggers of drempeltjes", waardoor de enthousiaste fietser iedere keer weer een enorme klap tegen zijn achterwerk krijgt.  Dit is erg “comfortabel en bijzonder prettig” na een kleine 500 kilometer op het zadel, zeker wanneer je "achterste" geïrriteerd is na enkele dagen natte kleding. Het laatste deel van het traject, een 25 kilometer langs Canal St.-Martin, dit is mooi maar wordt op een zeker moment ook saai. Langs dit kanaal ontmoetten we nog een man uit Berkel Rodenrijs, die om 18:00 uur met zijn vriendin afgesproken heeft onder de Eiffeltoren. Ik zeg hem dat ik hoop dat zij veel van hem houdt, want ze zal nog wel een tijdje moeten wachten op zijn verschijning op de afgesproken tijd. Vervolgens zie ik dat hij er als een speer vandoor gaat. Het fietsen langs het kanaal is een bijzondere attractie, zeker op het laatste stuk, waar men alle moeite moet doen om kinderen op fietsjes, opa's en oma's met door leeftijd verminderd gehoor, die fietsbellen niet of nagenoeg niet meer waarnemen, niet omver te rijden. Het is niet de bedoeling hen voor op het spatbord mee naar Parijs te nemen. Op zaterdag namiddag lijkt het erop dat alle bewoners van de Parijse bejaardentehuizen daar gedropt zijn. Trots nemen wij Parijs in en fietsen met bepakking, alsof we het dagelijks doen, naar Gare du Nord. Ik vraag aan een taxichauffeur uitleg om het hotel te bereiken en met een fluitje van een cent rijden we vervolgens daar naar toe. Parijs is vanaf dat moment van ons. Aangekomen bij het hotel trek ik daar ook maar in, voor vannacht en morgen wordt weer regen voorspeld. 's-Avonds een heerlijk vismaaltje genuttigd in een restaurantje langs het kanaal. De maaltijd was voortreffelijk, evenals de ambiance aan onze tafel, echter de bediening had anders gekund. Twee chagrijnige dames, die er kort gezegd niet bepaald modieus gekleed uitzagen, stonden garant voor de bediening. Ze zouden misschien beter vervangen kunnen worden. Ik krijg als toetje een “tarte aux pommes flambée”. Deze was zo groot, dat ik daar mijn hele gezin van zou kunnen hebben laten eten, maar wel suuuuper lekker. Jullie merken zeker wel op dat het "lowbudget" principe al redelijk door mij niet meer als zodanig gerespecteerd wordt. Nu zondagmorgen vroeg, terwijl ik dit verhaaltje plaats, regent het alweer. Volgens de geleerden wordt het vanaf dinsdag beter. Hopelijk, maar een mens zonder hoop is niets. Vandaag een dagje Parijs centrum, genieten en mensen kijken. Ik bemerk nu dat ik nagenoeg alle foto's met mijn camera heb genomen, dus is er weinig op dit blogje te plaatsen. Maar na thuiskomst wordt dit opgelost.