Maandag 4 mei 2015 Fez - Ourtzarh

7 mei 2015 - Martil, Marokko

Kilometerstand 960, weerbijzonder warm

Weer bedankt voor de spontane reacties, echt die doen de mens goed, maar heb geen medelijden met de fietser, die koos er zelf voor deze trip te maken, maar moet soms wel wat van zich afschrijven. Gisteravond het buikje verwend. 's Morgens ontmoet ik een Amerikaan uit Orion en even later nog een Engels sprekende dame. Zij is Nederlandse, Yvette, en komt uit Dedemsvaart, alleen met rugzak doorkruist zij, met openbaar vervoer, Marokko. De prachtige stad Fez rijd ik uit, mij oriënterend op de zon, want op mijn Garmin verschijnt weer geen enkele route hetgeen zich na een half uur weer oplost gelukkig. Onderweg kom ik een dikke Marokkaan in een auto tegen die stopt en mij aangeeft dat "Der Weg nicht gut ist für ein Fahrrad, sehr slecht, entschuldigung". Daar was niets te veel mee gezegd. Van gat naar gat en zeer dikwijls over kiezels. Enige tijd later vraag ik aan een type wat verduidelijking, maar deze spreekt slechts Berbers. Hij stapt uit en tijdens een conversatie met handen en voeten weet hij me ervan te weerhouden die route te nemen maar rechtdoor te gaan, aangezien de weg zo steil blijkt te worden dat ik om zou vallen. Leuk zo'n conversatie. Even later ontmoet ik Vincent uit Bretagne die mij waarschuwt voor wat mij nog te wachten staat, volgens zijn apparatuur steigingen van 10, 15 en zelfs 18%, dus toch maar een paar keer van de fiets af. In Ourtzarh aangekomen wordt mij verteld dat er geen hotels of camping is maar na 200 meter zie ik een bord dat verwijst naar een camping. Dit blijkt echter een zwembad te zijn, waar ik mijn tent mag installeren en de politie wordt vervolgens geallarmeerd om mijn paspoort te komen controleren. De twee beheerders met later nog de nodige jeugd maken er 's avonds een potje van met keiharde muziek, maar met een goed gesprek wordt daar om 23:15 een einde aan gemaakt. Mijn tent niet opgezet maar geslapen op een bankje onder een afdak. De inwendige mens versterkt in het plaatselijke restaurant aan een zandpad midden in het centrum.

Foto’s

2 Reacties

  1. Henk Roberts:
    7 mei 2015
    wederom een indringend verhaal; een boek waard
  2. Bob:
    9 mei 2015
    Wat een tocht, maar altijd weer mensen op je pad die je bemoedigen of ontmoedigen. Het eerste plezierig, het tweede leerzaam.
    Een goed gesprek met beheerders en een hardhorende jeugd. Hoe doe je dat? De hulp van de sterke arm inroepen? Met euro's wapperen? Een verblijfsvergunning plus uitkering aanbieden?

    Sterkte, Bob