Vrijdag 1 september

Het Abstralletje van gisteravond had z'n werk wel gedaan. Ik had Wilhelmien om 07:45 uur aan de telefoon en zij adviseerde mij nog niet op de fiets te stappen, omdat zij wist wat de invloed van dat pilletje de dag erop nog is. En ik moet zeggen ze had weer gelijk. De eerste uren, ongelooflijk, het leek wel of ik pap in mijn benen had. Ik kwam geen meter vooruit, laat staan als het dan nog omhoog ging. Ongelooflijk blij was ik dat er weinig of geen verkeer op de binnendoorwegjes zat, want ik schaamde me dood en het schoot geen meter op. Het was mijn bedoeling om vanaf Trois Vierges, de Vennbahn te nemen, een pad alleen voor fietsers, en eekhoorns vandaag. Nog even de camping aangedaan om van het sanitair gebruik te maken en de Mijnheer van de Toerist Info te bedanken voor de weg die hij mij voorstelde vorige week, opweg naar het 'zonnige' zuiden. Daar zie ik plotseling twee fietsen en een aanhangertje. Ik spreek de jonge dame aan, verdraaid, een Nederlandse. Zij zijn met z'n drietjes, zij, haar man en de baby van  2 1/2 maand op fietsvakantie. Ik heb hen gevraagd of dit onder de noemer 'kindermishandeling' viel, of dat dochter Nila hen later hiervoor zou aanklagen. Maar alles was voorzien in het karretje. Schapenvacht, rug, nek en hoofdsteuntje. Maar de eenzame fietser moet verder ondanks het feit dat er weinig asfalt onder hem doorgaat en zo is Hilvarenbeek nog ver weg, in tijd gemeten. Misschien komt het Wilhelmien wel goed uit want die heeft zaterdagmiddag nog een gezellig feestje. Later op de dag ontmoet ik een ouder echtpaar, zowat mijn leeftijd, waarvan de man aan het einde van onze conversatie in de stromende regen zei; "Als je een boek wilt schrijven moet je gaan fietsen". Dan gaan mijn gedachten naar een aantal schrijvers. Geert Mak zou ik er nog voor aan kunnen zien, Gerard Reve en Annie M.G. Schmidt, rookten als een ketter dus hadden geen conditie, Godfried Bomans ging liever wandelen en Adriaan van Dis zit liever achter een goed glas wijn. En zo kom je de tijd dan door op de fiets, waarbij er toch weer een glimlach op het gelaat verschijnt. Het is dan inmiddels goed 16:00 uur, je ziet geen druppels meer maar het is of het met emmers tegelijk over me uitgestort wordt en ik denk aan de wijze woorden van Wilhelmien en Stan, mijn biljartpartner op vrijdagmiddag, die ik ook even aan de telefoon had rond 14:30 uur. Maak je niet te druk, duik een hotel in en zorg dat je het warm krijgt. Blij nu dit advies opgevolgd te hebben. Toen ik onder de douche stond dacht ik aan de regen maar deze druppels waren totaal anders, lekker warm. Inmiddels in Robbertville in België, minder ver dan verwacht, maar het zij zo. Zou dit stadje vernoemd zijn naar mijn oncoloog Robbert van Alphen???? Tot slot, want ik begin te O.H'en. Leuk te lezen dat er mensen zijn die voor het slapen gaan mijn blogje nog even bekijken en aan Jan Bols, maak hetTheresia van Lisieux niet te moeilijk, zij is niet verantwoordelijk voor de kwaliteit van de kaarsen. Dat is waarschijnlijk de 'organisatie' die achter Theresia schuil gaat, welke slechts geïnteresseerd is in winstmaximalisatie. Misschien een idee daarover eens van gedachten te wisselen onder genot van een Karmelietje, een Grand Prestige of een lekker glaasje wijn, als wij beiden weer in het Beekse zijn. Groet aan eenieder en voor straks welterusten.