De aangekondigde versie van zaterdag 2 september

Vandaag de eerste keer dat ik vertrek (08:30) zonder jasje aan onder een zwaarbewolkte lucht maar een goede temperatuur. Het zicht is vaag maar dat verandert wanneer ik na 10 km mijn zonnebril schoonmaak. Ja een zonnebril beschermt de ogen ook tegen de wind en de regen!!! Na een half uurtje laat de zon zich af en toe zien. Ik stop, begroet hem en koester een bijna voor mij niet meer bekende straling, die voelt als een fijne, zachte streling. Eerst op mijn rug en daarna op mijn borst. Da's genieten, het bestaat dus nog. Ik geniet van de vogels, die fluiten, van de mooie natuur en ook van de spinnenwebben die schitteren in de zon vanwege de dauw die erop ligt.  Na enkele uurtjes trappen kom ik voor Aken langs de Vennbahn een 'uitspanning' tegen, ik wik en ik weeg en draai na 50 meter om en installeer me op het terras. Ja de bestelde koffie en de appeltaart zal de fietser goed doen. Dan spreken me twee Nederlandse heren aan en er volgen wat vragen en opmerkingen waarna ik me bij hen voeg. Ik vertel hen het verhaal over de intentie samen met Wilhelmien vanuit Parijs terug te fietsen naar Hilvarenbeek hetgeen niet door ging en ons verblijf gedurende een goede week in Asperen. En dan komt het; "Nee toch, Asperen?" vraagt Frans (Frans de Beer). Hij komt uit Leerdam, een paar kilometertjes van Asperen en zijn vrouw Nellie is afkomstig uit Acquoy en heet Klijn. Hij kent Kleyn Trucks, hij kent Bas Vink van de motorzaak in Asperen, een broer van een oud collega van mij, Harry Vink en natuurlijk 'Tapperij Lingezicht' van Theo Roden een oud medewerker van Kleyn Trucks. Ach de wereld is klein (of kleyn, of klijn). Wat een verhalen volgen elkaar dan op. Steven (sorry, weet zijn achternaam niet, reed een jaar eerder dan ik, in 2005, Amsterdam - Dakar. Tju wat was dat een gezellige ontmoeting. Telefoonnummers en blogjes worden uitgewisseld. We zien elkaar zeker nog eens in de Betuwe. Dan verder op de pedalen op weg naar Aken en door naar Landgraaf, Sittard-Geleen, Berg aan de Maas en vervolgens naar Dilzen in België waar ik langs het water verder ga. Daarna langs het kanaal maar daar kom ik geen camping of hotel meer tegen. Wel een met hekken en afgesloten privé-aanlegbootplaats met mobilehomes maar daar is op geen mogelijkheid op te komen. Wel is er een eetgelegenheid, Fabulous Beachclub, die niet toegankelijk is voor passanten. Ook daar ligt voor mij niet de oplossing, tot een van de serveersters mij attendeert op een heel mooi, niet in het zicht gelegen plekje, waar veelal vissers zitten. Zij adviseerde mij daar mijn tentje te plaatsen en in de toiletgelegenheid van de club mij even te verfrissen. Ik nuttig daar een maaltje, drink mijn drankje reken af met een welgemeende fooi en ga mijn onderkomen opzetten. Wat een plaats, wat een stilte. Dit wordt, droog en wel de mooiste nachtrust.