Vrijdag en zaterdag 7 en 8 juni 2019

9 juni 2019 - Prima Porta, Italië

Vrijdag.

Tot op heden nog geen TV gezien, geen krant gelezen en niet één keer NU.nl bezocht. Ik weet dus helemaal niets van wat er in de grote boze wereld is gebeurd. Een waar genot. Alles welbeschouwd was Griekenland zwaar maar wel heel mooi. In zuid Italië heb de nodige problemen met de kwaliteit van de wegen en het feit dat je zo vaak een heel eind om dorpjes wordt omgeleid. Ook de problemen met het onderstel spelen parten en die waren naar mijn mening serieus. Ik besluit nadat ik Wilhelmien sprak om een stuk per trein te reizen. Maar dan komt het. Treinreizen kost hier nagenoeg niets maar de info was in mijn geval belabberd. In Corato geef ik aan door te willen naar Foggia of Pescare en dan te informeren naar de doorsteek naar Rome maar ik word aangeraden terug te gaan naar Bari (was meer dan anderhalve dag fietsen). Aangekomen in Bari krijg ik de mededeling; Geen fietsen in de sneltrein en bussen gaan er niet. Nee ik moet terug naar Foggia en daar de bus nemen. Niet dus, geen bus richting Rome of maar in die richting. Ik moet door naar Termoli en overstappen naar Pescare waar ik na 22:00 uur aan zal komen. Ik doe het anders. Ik contacteer Fabrizio Grillie en stap in Fossacesia uit. Gezellig met hem en Louisa nog wat gegeten en bij hen blijven slapen. Morgen zien we weer verder. Fabrizio vertelt mij ook dat de Italiaanse regeing iets in het leven heeft geroepen in het belang van het bedrijfsleven. Bepaalde investeringen, bljkbaar een ruim begrip mogen nu niet vervroegd maar voor 270% worden afgeschreven. In mijn simpele gedachte dus over 170% van het geïnvesteerde bedrag geen belasting betalen. Morgen zien we maar weer verder. Vandaag was het 11 uur treinen en wachten om 200 km verder te komen. Ook een belevenis.

Zaterdag 8 juni.

Fabrizio brengt mij de volgende morgen naar het station. Ik reisde gisteren langs de kust en moet nu dwars over. Een omweg, want de som van twee zijden van een driehoek is altijd merr dan één zijde, maar ik hoef niet te trappen en het onderlichaam krijgt rust. Maar zo'n treinreisje, € 17,50 inclusief fiets, duurt 61/2 uur, want ieder stationnetje wordt aangedaan. Aangekomen op Rome Termini, door het Italiaanse stadsverkeer naar de camping Village Flaminio. Ik sta weer op hetzelfde veldje als 6 jaar terug maar zonder "Jip en Janneke". De chef van het restaurant is nog hetzelfde actieve baasje die alles goed in handenh heeft. 's Avonds spreek ik een jonge Amsterdamse motorrijder die door gaat naar Napels, dan doorsteek naar Bari en via de Balkan weer terug naar huis wil. Zaterdagmorgen spreek ik een man uit Hilversum die meemaakte wat ik bij Teruel meemaakte op mijn Marokkoreis. Hij was bezweet boven op de Splügenpass het was er boven 4 graden en moest toen, zonder jack, aan de afdaling beginnen. Ook hij kon niet meer remmen en schakelen van de kou en heeft zitten bekomen in een klein cafeetje. Morgen eerste Pinksterdag, een dagje Rome op de fiets. Het zal er druk zijn maar ik moet nog foto's laten maken op het St.Pietersplein in mijn KLEYN TRUCKS fietsbroekje, zoals beloofd aan Ton. Dan natuurlijk naar het Piazza Navona, het mooiste plein van Rome. Het wordt zeker genieten.

Foto’s

12 Reacties

  1. Fia:
    9 juni 2019
    louis geniet van het mooiste plein! Wel weer een belevenis zo'n treinreis.
  2. Hans:
    9 juni 2019
    Goed dat je naar het advies van Wilhelmien (wijze vrouw) geluisterd hebt.
    Veel genieten en een veilige reis.
  3. Corrie en Noud:
    9 juni 2019
    Zorg " ondertussen" goed voor jezelf.
    Corrie en Noud
  4. Anneke Marree:
    9 juni 2019
    Goede keuze Louis! Luisteren naar je lichaam en naar Wilhelmien. Even een paar uurtjes rust. Fijn dat je zulke goede contacten hebt in Italië. Even bijkomen en dan weer vrolijk verder want je hebt nog genoeg tijd en kilometers voor de boeg. Het is een zeer afwisselende reis deze keer. Veel fietsplezier!
  5. Cocky en Jan Mus:
    9 juni 2019
    Louis, waar zou je zijn zonder WIllemien en zonder de trein, genies van al het moois wat op je pad komt !!!
  6. Henk en jose:
    9 juni 2019
    Hoi Louis,
    Nou, je maakt van alles mee, Griekeland is erg mooi maar vindt je het niet te zwaar, is het voor te fietsen wel geschikt . Een boot tocht lijkt mij wel een mooie onder breking.
    Tot Rome is het zwaar geweest, en dan komen de Appnijnen nog.
    De camping waar je nu bent was ik voor een paar jaar ook aangeland.Ik hoop dat je in Rome een fijne dag hebt,en dat je verder nog veel mag genieten.
    Veel groeten Jose en Henk.
  7. Wil Gijsbers:
    9 juni 2019
    Hoi Louis,
    Zeer verstanding om naar je onderstel te luisteren, maar nog verstandiger om er naar te handelen. Het presteren is leuk, maar het dagelijks genieten van je vakantie-reis is mooier.
    Vanaf nu betere wegen, mooi weer en een versnelling lager.
    Groeten Hanny en Wil
  8. Cora Werrelman:
    9 juni 2019
    Fijn dat je goed bent aangekomen in Rome. Dat is zeker genieten. Ons gilde heeft mooie herinneringen liggen i.v.m. Het Heilige Jaar. Nog een fijne terugreis naar huis en rij porcelijn.
  9. Ans van den Broek:
    9 juni 2019
    Dag Louis, ik volg jouw verhalen vanuit Peniscola Spanje. Hier is het ook fijn, echter zonder jouw avonturen. Doe de groeten aan de paus in Rome dan doe ik dat hier aan Papa Luna, Benedictus Xlll, paus in gedwongen retraite in 1415. Veel fietsplezier nog. Gr. Ans.
  10. Hans en Lena:
    9 juni 2019
    Hoi Louis, verstandig besluit wat je hebt genomen. Luisteren naar je lichaam is dus moeilijker dan luisteren naar je vrouw. Laat je lekker rijden en rust ondertussen uit. Jou kennende zal dat maar van korte duur zijn. Geniet maar op een andere manier van de omgeving, is ook niks mis mee. Als het onderstel weer wil klim je weer lekker op je stalen ros. Geniet nog! Grtz. Lena en Hans
  11. Henk:
    10 juni 2019
    Wat beweegt een mens om al dit lijden vrijwillig te ondergaan!?
  12. Bob:
    10 juni 2019
    In mijn boekerij staat een reisverslag (auteur onbekend), getiteld: Tussen Keulen en Parijs. Daar lees ik het volgende: Op de bank naast het hospice probeer ik mijn handen warm te blazen. Ze tintelen nog als ik mijn bidon vastpak en drink, minder gulzig dan ik me had voorgenomen. Dan tast ik in de fietstas naar de krentenbol. Dat die klam en koud is, deert me niet, mijn hongergevoel mag niet kieskeurig zijn. Gewaarschuwd door de woorden risque de neige besluit ik niet langer te pauzeren maar de afdaling te ondergaan. Als een waterpomptang knijp ik mijn vingers rond de remmen, laat mijn voeten naast de trappers hangen, bereid om in elke bocht houvast te zoeken op het natte wegdek. Zonder dat ik hoef aan te zetten, is het afdalen al begonnen. Mijn armen drukken gespannen op het stuur, mijn vergrendelde vingers kan ik niet meer zelfstandig bewegen. Meer zorgen maak ik me om mijn knie- en heupgewrichten, die niet hoeven te werken en daarmee het risico lopen te roesten, etc.
    Zo ongeveer moet het bij de man uit Hilversum geweest zijn en bij jou op je Marokkoreis.
    Een korte reactie op de opmerking van H.P.J.: Karaktervorming!